Hayat pahalılığının artması, şüphesiz hepimizi çok kötü etkiliyor.
Fakat benim aklıma en çok fakirin de fakiri insanlar geliyor. İşsiz, çalışamayacak durumda, asgari ücretli, ailesi kalabalık, kiracı, borçlu olan insanlar... Üstelik mevsim kış...
Kendi halimize şükrederken bile utanıyorum. Onlar, onlar ne haldedirler acaba?
Ben bir şiire sığdıramadım. Geçen hafta vefat eden Büyük Şairimiz Sezai Karakoç birazcık tercüman oldu duygularıma.
ÇATI
Kaç aç varsa hepsi ben
Kaç hasta varsa hepsi ben
Kaç liman önlerinde dönen
İşsiz hamal hepsi ben
Kaç aşıktan ters yüz edilmiş
Âşık varsa hepsi ben
Bütün çiçeklerle donanıp
Bütün insanlarla ölen
Atılmış kömür toplar
Annelerinin zoruyla çocuklar
- Başka çaresi ne annenin -
Çocuklarıyla yere çarpılan
Ben o çocuklarla yere çarpılan
Sevgili deyip yere çarpılan
Sedye taşımaktan kolu tutulan
Bu sessiz çılgın çalkantıda
