Sevincime hüzün karışıyor her seferinde
Birazcık gülünce ağlamaklı oluyorum peşinden
Kursağıma bir parça ekmek girince
Aç çocuklar üşüşüyor başıma ta uzaklardan
Bir ateşe uzatsam ellerimi ısıtmak için
Üşüyenlerle üşüyorum
Başımı yastığa her koyuşta
Uykumu kaçırıyor sokaklarda yatanlar
Sevdiğim zaman sevdiklerimi
Sevgiye hasret kırgın bakışlar birer oka dönüşüyor
Mutlu bir kadın gördüm mü
Mutsuz kadınların gözyaşları damlıyor yüreğime
Bebeğini kucaklayan her annenin yanı başında
Mahzun sureti canlanıyor olmayanların
Çocuklarıma yeni bir şey aldığım zaman
Mahcup babaların geçit resmi başlıyor
Ne zaman kapım çalsa, bir dost uzatsa başını
Gözü pencerede, kulağı kapıda ihtiyarları hatırlıyorum
Hülasa dünyanın bütün dertleri benim
Bütün dertlilerle hemderdim, hemdemim
Kaygısız bir gülüşüm yok
Tek parça mutluluğum da
O yüzden gülmeye de
Mutlu olmaya da korkuyorum
Sahip olduklarıma şükrederken
Sahip olmayanlardan dolayı utanıyorum
Şikâyetçi değilim ha
İnsan olmanın bedeli bu
Memnunum
Razıyım
