Bundan yaklaşık otuz kırk yıl önce okuyup Mühendis olmak birçok gencin hayallerini süslerdi. Hatta bu hayal, M. Atilla Maraş'ın ''ANEY'' şiirinde bir ideal olarak gösterilir, Urfa'nın her 11 Nisan kurtuluş kutlamalarında merhum Mustafa Dişli'nin halen kulaklarımızda çınlayan sesi ile can bulurdu:
''Ben sizi heç unutmadım,
Heç unutmayacağam.
Ben okuyam Aney okuyam.
Mühendis olacağam.
Siye yeni yeni "ayze"ler alacağam
Dedim ya okuyam
Mühendis olacağam.''
Aradan geçen bunca zamandan sonra maalesef gençlerimiz bu idealden uzaklaştı. Neden mi? Çünkü 28 Şubat politikaları ile sırf meslek liselerinin yükseköğretimine engel olmak için tüm meslek liselerine çeşitli engeller getirildi. Hal böyle olunca birçok veli öğrencisini meslek liselerinden alıp normal liselere kaydetti. Zamanla ülkemizde ara eleman açığı had safhaya ulaştı ve bir teknisyen bir ustabaşı fabrikalarda mühendisten çok aranmaya ve ücret almaya başladı. Tabi bunda üniversitelerin çoğalıp herkesin yükseköğrenime yönelmesi de ayrı bir etken. Hani bir söz vardır: Sen ağa ben ağa inekleri kim sağa?
Son yıllarda hükümetin de mesleki eğitime önem vermeye başlamasıyla, eskiden Çıraklık Eğitim Merkezi denilen yapılar, Meslek Liseleri içerisinde Mesleki Eğitim Merkezlerine dönüştürüldü. Bazı Avrupa destekli hibe vb. projelerle buralarda eğitim verilmekte ve çeşitli imkanlar sunulmakta. Haftanın 1 günü okul geri kalan günlerde de şartları sağlayan işyerlerinde bu öğrenciler çalışmakta ve meslek sahibi olmaktadırlar.
Geçenlerde Sayın Milli Eğitim Müdürümüzün bulunduğu bir istişare ortamında bu durumu bizzat kendisine sordum. Bu konunun velilere tanıtımı için Milli Eğitim Müdürlüğü olarak bazı çalışmalar yaptıklarını söyledi. Geçen yıl Mesleki Eğitim ile ilgili bir fuar düzenlediklerini, bu yıl sanırım 6 tane ortaokulu da bu Mesleki Eğitim Projesine dâhil ettiklerini ve her hafta bazı basın kuruluşlarında ilgili Şube Müdürlüğünün çeşitli tanıtım programları yaptıklarını anlattı.
Şunu da belirtmeden geçemeyeceğim: Sayın Müdürümüzün göreve başlaması çok uzun bir süre olmamasına rağmen Urfa'nın eğitim-öğretim sorunlarına hâkimiyetini gözlemledim.
Mevsimlik tarım işçiliğinin yoğun olduğu Urfa'da mevsimlik tarım işçisi ailelerin eğitim çağındaki çocuklarının eğitim sorunlarına çözüm arayışı içinde olduğunu gördüm.
Bunlar arasında Asım Sultanoğlu müdürümüzün kültür sanat ve edebiyat alanlarına da vukufiyetine şahit oldum. Yıllardır Urfa'da bir edebiyat dergisine olan özlemimizi Urfa'dan dergisini çıkararak şehre armağan etti. Sadece Urfa değil başta İstanbul, Ankara olmak üzere bütün milli eğitim müdürlüklerine, kültür ve edebiyat mahfillerine dergi ulaşmıştı.
Derginin genel yayın yönetmenliğini yapan yazar aynı zamanda öğretmen dostumuz Eyyüp Azlal, dergiyi bu yaz tatilinde yurt dışında görev yapan öğretmenler aracılığıyla birçok elçilik merkezine ulaştırdıklarını söyledi. ''URFADAN'' dergisi takdire şayan bir çalışma olmuş. Şehrimizde böyle bir dergi çıkmanın mutluluğunu yaşadık, yaşıyoruz.
İstişare toplantısında asıl gündem Mesleki Eğitim Merkezleri ile ilgili idi. Müdür bey, bu konudaki her türlü soru ve sorunlarında bizzat yardımcı olacaklarını belirttiler. Fakat şunu göz ardı etmeyelim. Eskiden veliler, öğrenci ilkokuldan mezun olunca durumuna bakar ve o öğrencinin okumayacağına ya da okuyamayacağına kanaat getirirse alır bir ustanın yanına çırak verirdi. Böylece çocuğun bir meslek öğrenilmesi sağlanırdı.
Günümüzde zorunlu eğitim nedeniyle okuma isteği olmayan bir öğrenciyi liseden sonra ne bir ustanın yanına verebiliyorsunuz ne de bir mesleğe yönlendirebiliyorsunuz. Ya sıradan bölümleri ya da cüzi puanla öğrenci alan özel üniversiteleri bitirip işsizler ordusuna katılıyorlar.
Sözün kısası esastır. Aynı zamanda bir veli olarak söylüyorum, herkes kendi öğrencisinin durumunu objektif olarak değerlendirmeli. Eğer öğrencide okumaya yönelik bir cevher göremiyorsa kesinlikle mesleki eğitime yönlendirmeli. Öğrenci, işsiz bir mühendis olacağıma dolgun ücret alan bir ara meslek erbabı olmalıyım diyebilmelidir.
Boşuna dememişler ''Sanat altın bilezik'' diye.
Muhabbetle…
