Sabah sabah ruhumun boşluklarını dolduruyor keman tınıları. Boşluklar bir bir kapanıyor ruhumun üstüne. Kelimeler, harfler iç içe geçmiş, gelip yaslanıyor parmaklarıma. Parmaklarım benden azade, parmaklarım benden kaçmak istercesine hevesli duruyor sabah sabah.
Sabah sabah habire yağmurun o derûni melodisi akıyor duvarlardan. Göklerden gri bulutlar akıyor. Bütünüyle bir gök akıyor. Bütünüyle bir gök sanki sabahın üstüne yağıyor. Gri bulut. Kara bulut. Alaca bir gök. Ve yağmurlar parça parça dökülüyor.
Ve yağmurlar mahzun yüzlere düşüyor da düşüyor. Yağmurlar düşüyor çocukların o suskun saçlarına. Kadınların uzak bakışlarına düşüyor yağmurlar. Yağmurlar isimsiz hayatlara, yağmurlar tanımsız karanlıklara düşüyor bugün. Yağmurlar bugün tüm acılara, ağıtlara, çığlıklara, savaşlara düşüyor. İnsana düşüyor yağmurlar bugün, yani toprağa. Yağmurlar bugün kalbimizin ortasına düşüyor.
Bugün mevsimlerden sonbahar, bugün aylardan kasım, bugün günlerden yağmur olup bitiyor. Hayat olup bitiyor sanki sabah ve yağmur. Hayat. Sabah. Ve yağmur.
Sabah ve yağmur. Gündüz ve gece. Yer ve gök. Kadın ve erkek. Birer birer, bir olup, birlik olup sızıyor hayatın damarlarına. Hayatın damarlarında nihayet buluyor. Nefes buluyor. Ses buluyor. Hayat oluyor.
Sabahın mahmurluğu akıyor yağmura. Yağmurun ücralarına yerleşiyor sabah. Yağmura el veriyor, güç veriyor, bakış veriyor, hayat veriyor sabah. Sabah ki, okunmayı bekleyen bir kitap kıvamında duruyor öylece. Sabah ki öpülmeyi bekleyen bir sevgili belki. Sabah ki bir yetimin masumiyeti, alabildiğine. Sabah ki, hüzün. Sabah ki, baştan ayağa yağmur ve keman. Sabah ki, acı bir kahveye sığınmanın tek adresi.
Ve sabah uzaklara yaslanan bakir bakışlarda buluyor upuzun bir teselliyi. Uzaklara usul usul yağan yağmurda buluyor kendini, kendi rengini. Uzak evlerde tüten dumanlarda buluyor. Uzaklara kaçan harflerde, kelimelerde, şiirlerde buluyor yontulmamış hayalleri. Ve şairlerde buluyor sabah kendini.
'Sabah ki aklını çeler bir kuzgunun
götürür ıssız bir sorumluluğa
Sabah ormanın ağza bıraktığı ıssızlık gibidir
sabah günün el değmemiş bir vaktidir'
Yağmur sabah oluyor, sabah şiir, şiir hayat, hayat da bütünüyle sabahta eviriliyor yine sabah sabah…
