Bazen yazmaktan soğur, insan.
Bazen yazmak için okur, İnsan.
Bazen yazmak için susar, insan.
Bazen yazmayı bırakır, insan.
Bazen düşünür, çapsızlar için insan.
Bazen hevasına hevesine esir düşenlere üzülür, insan.
Bazen yaşına başına bakmadan utanmazlara karşıdır, insan.
Bazen kırgınlıklarına yenik düşer, insan.
Bazen suskunluğu hayırlı görür, insan.
Bazen güvendiklerinin kalitesizliğine yanar, insan.
Bazen çaresizlikten yıkılır, insan.
Bazen elleri koynunda kalmaya mahkumdur, insan.
Bazen kimsesizlerin kimsesizini hatırlamaz, insan.
Bazen benim gibi susmakta huzuru bulur, insan.
Bazen söz verince yerine getirmediğinde üzülür, insan.
Bazen güneşin yerine ayı bırakır, insan.
Bazen Süreyyaya elini uzatmak ister, insan.
Bazen kitapların dünyasında seyahatte kaybolur, insan.
Bazen benim gibi içine kapanır, insan.
Bazen yaşarken ölüdür, insan.
Bazen konuşmamak için susar, insan.
Bazen yazdıklarından vazgeçer, insan.
Bazen kişiliksizlerle damgalanır, insan.
Bazen kendi soyunun düşmanıdır, insan.
Bazen huzur-î İlahî'yi unutur, insan.
Bazen serzeniş küpüdür, insan.
Bazen sessizliğe bürünür, insan.
Bazen hüzne gark olur, insan.
Bazen alıp başını gitmek arzusunda insan.
Bazen bir lokmaya muhtaç, insan.
Bazen tesbihin tanesidir, insan.
Bazen tarihten ders almaz, insan.
Bazen musıkî tınısında erir, insan.
Bazen sabrın ilmeğinde hayata tutunur, insan.
Bazen güvercinin kanadında özgürdür, insan.
Bazen sükûta teslim olur, insan.
Bazen intiharın eşiğindedir, insan.
Bazen hakkı ve hakikatı savunur, insan.
Bazen maddeye esir olmayı şeref bilir, insan.
Bazen bencileyin etrafına kırgındır, insan.
Bazen paraya mala mülke köle olur, insan.
Bazen ölümcül darbelere mukavemetlidir, insan.
Bazen harap duvar gibi yıkılır, insan.
Bazen tebessümlerle alay konusu olur, insan.
Bazen gözden akan bağra düşen yaştır, insan.
Bazen neyin nağmesinde hüzündür, insan.
Bazen havaya açıldığı ellerde yakarıştır, insan.
Bazen toprağa düşecek bedeninden habersizdir, insan.
Bazen karıncanın çalışkanlığına imrenir, insan.
Bazen daldan düşen yaprak misali kuvvetsizdir, insan.
Bazen tamamlanmamış yazının son kelimesidir, insan.
Bazen lanetli dünyanın bendesidir, insan.
Bazen zencirini kıran arslana dönüşür, insan.
Bazen susar, kolu kanadı kırıktır, insan.
Bazen ben gibi köşesine çekilir, insan.
Bazen sel olup bendini yıkar, insan.
Bazen acınacak durumda miskine döner, insan.
Bazen bencileyin kurşunun değeri tutmaz ömre sahip insan.
Bazen kaleden düşen taştır, dünyada insan.
Bazen idam kemendini koparır, insan.
Bazen ilmeğe baş eğer, insan.
Bazen sandalyesine kendisi tekme atar, insan.
Bazen Allah diyen sese hasrettir, insan.
Bazen dalında kurumuş meyve gibidir, insan.
Bazen hüzne duran yalnızlığın tablosudur, insan.
Bazen uçan kuşun kanadında tüy misali hafiftir, insan.
Bazen haksızlığa yıldırım kesilir, insan.
Bazen marifeti iltifattan yoksundur, insan.
Bazen gülün kokusundaki menbadır, insan.
Bazen gülün dikeni misali acıtandır, insan.
Bazen sönen lambanın karanlığında aydınlıktır, insan.
Bazen kıyama kalkmış yıkık bedenlerin sesidir, insan.
Bazen rukuya varana gözyaşıdır, insan.
Bazen kurumuş kaleme mürekkeptir, insan.
Bazen okunmamış kitapların hulasasıdır, insan.
Bazen remzidir, yeniden dirilişin insan.
Bazen kahpe kurşunların hedef tahtasıdır, insan.
Bazen rahmete muhtaç ellerin yüze sürüldüğü duanın adıdır, insan.
Bazen ekmek için dilenen ellerin sahibidir, insan.
Bazen okunan kitabın bitirilmeyen son sahifesidir, insan.
