Çoğumuz uykuda ne oluyor diyerek fırladık, yataklarımız da sarsıldı. Yeryüzü beşik gibi adeta
Panikler, çığlıklar, salavatlar, heyecanlar, korkular karıştı bir anda. Uzun sürdü zelzele 6 Şubat'ta nefesler alındı sokakta, sarmış yeryüzünü beyaz kar o anda, titriyoruz. Yerimizde durmadan ne olacak akıbetimiz bundan sonra yerle bir oldu bazı binalar, kaldı canlar enkaz altında belki bitti belki olmaz derken nefesler alındı evlerde.
Yine başladı sarsılma korku ve heyecanla sokaklar çadırlar mesken oldu bizlere. Trilyonluk binalar yerle bir olduğunda ortalık can pazarına döndü adeta. Kimimiz sarıldık sakatların mekânına kimimiz gitmediğimiz camide nefes aldık bir anda. Neydi o gece ya Rab 10 ilimiz mahvoldu bir anda on binlerce canlar ayrıldı aramızdan.
Günler birbirini kovaladı dolaştık barınakları çadırları insanlar perişan olmuş soğukta açlıktan güvenlik yok çaresizlik çok hastalık ön planda çıkarcılar yağmacılar piyasada. Hayırlar geliyor yığınla saldırıyor açgözlüler bir anda depremde can verenler canının derdinde sevdiklerinin kurtuluşu umuduyla titriyor enkaz başında.
Neydi ya rab günahımız dememiz gereken yerde belki de Kur'an'a sarılıp ellerin semaya açılması gerektiği bir anda herkes selfie, video, macera peşinde. Nankörüz bahaneyi aradık fay hattında.
Kabullenemedi bir türlü yüreğimiz yine artık bunun günahlarımızın bir ikaz olduğunu anlamak istemedik. Aslında çok iyi anladık ama her zamanki gibi yine kendimizi avuttuk felaketler geliyor peş peşe zina, faiz, zulüm, günahlar baş almış gidiyor yeryüzünde kimse kızamıyor uyaramıyor kimseyi herkes kendisinin günahıyla boğuşuyor bu coğrafyada. Babalar analar ayrıldı yavrusundan, sevenler birbirlerini terk etti bir anda.
Herkes korku ve kaygıda ve herkes kendi canının derdinde koştu sokağa. Gezdik çadır kentleri gördüğümüz manzaralar dehşete düşürdü bizleri. Onlarca çocuk soğuk, ulu ortada can güvenliği, salgın, açlık bir taraftan. Devlet, salonlarını açtı, merkezleri açtı herkes kardeş oldu bir anda. İnsanlar uzandı yan yana, beklentimiz her yerde.
Yükselir Kur'an sesleri, tekbirler, salavatlar, koşmalıydı herkes enkaz başına… Görmek istediğimiz manzaralardı bunlar.
Maalesef insanlık dersi alamadık, elbet bireysel yapanlar da oldu ama toplu dönüş toplu yalvarış toplu günahtan tövbe etmeye rastlayamadık. Gezdiğim meydanlarda en önemlisi de kendisi bakıma muhtaçken engelliler kapılarını açtı sağlam insanlara.
Ders alın bizlerden, engelliyiz diye bakıyordunuz tepeden bizlere işte engeli tanımıyoruz bu gece, koruyoruz sizi de soğuktan, felaketten dediler yaptıklarıyla adeta. Korktu çocuklar evlerinde depremden. Unutulmayacak 7,7 ve 7,6 sarsıntılar zihinlerinde.
Bir anda insanlar kaynadı birer birer yardım kapıları açıldı her yerden. Nedir ya rab başımıza gelenler diyerek evinden çıkma, bir yıl da evine girme mesajını irdeleyenler umarız yaralar çabuk sarılır hepimiz Allah'ın ipine sarılır ders alırız bu olanlardan Cenabı Allah göstermesin bir daha bu tür felaketlerin ümmeti Muhammed'e insanlığa İnşallah.
