Dünün seslerini bugünle birleştirerek devam edelim.
Hepsi insan hayatının kaynağı, hepsi insanın hayatının yok oluşuna vesile şeyler. Deprem, zelzele, tayfun tipi, boran, fırtına ve ardından feryatlar, figanlar, yakarışlar, bilinmeyen sesler, susturulan sesler, inleyişler, nalanlar dualar, beddualar, yalvarmalar, nefret sesleri ve çok önemli bir sesi seslendiren söz ' gök gürlemeyince kul Allah Allah etmez' daha nice sesleri seslendiren sesler.
Bet, çirkin, nefrete dolu, ağıt, ezgi, gazel, hoyrat, mani ve türküler… Kızgınlık öfke ve dahası ölüm kokan sesler. Dünyanın varoluşundan günümüzü pata küte, kavga dövüş, kılıç kalkan, gürz derken, toynakların sesi, kısrakların kişnemesi, deve böğürmeleri hepsinden en önemlisi yükselen naraların sesleri ve ardından zılgıtlar… zılgıtlar… Zamanla bu sesler yerlerini daha kirli, sağır edici, tiksindirici, nefret edici seslerle değiştirdi… Top, tüfek, tank ve tekniğin daha da geliştirdiği; uçak, sorti ve daha da insanları sağır eden sesler yanında kimyasallar, napalımlar ve getirdiği sesleri kimse duymak istemez. Bu sesleri duydukça insanların huzurlu olması mümkün mü? Japonya'da, Kore'de, Halepçe'de, Çeçenya'da Suriye'de, Filistin'de, Arakanda ve dahası Irak'da zalimin var olduğu her yerde, zumlun sesini duymak, ne kadar tiksindirici…
Çocukluğumuzun, yaşlılığın, masumiyetin, zevalliğin, yorgunluğun, gençliğin kabadayılığın, kızgınlığın ihtiyarlığın hep birer sesi vardır. Ve bu sesler kimi zaman bizi üzer kimi zaman sevindir bir müjde gibi… Ama nedense güzel sesleri duymaz çirkinliklere karşı homurdanır, yalvarış, yakarışları, umursamayan zumlun karşısında olmak ne güzel…
Çocukluğumuzdan bize kalan hikayelerin sesi hala tatlı tatlı geziniz kulaklarımda her gece yastığa baş koyunca masal dünyasından gelen sesler bunlar. Habibi-ü Nacar'ın, Leyla ile Mecnun'un, Zaloğlu Rüstem'in, Ferhat ile Şirin, Abdale Zeynike'nin sesleri dahası. Meme alanın sesi yükselir Cizre semalarından, dilden dile dengbejlerin sesinden. Beko Avan'ın fitne fesadı ile zindanlara düşen Mem'in iniltileri. Bozê revanın günler, aylarca zindandan Mem'in sesini duymak istemesi… Zine'nin sesini duyarım paganizmin merkezi olan Harran'ın tanrıcası 'Sin'in' sesinin sesi olduğunu tahmin etmek kimin aklına düşerdi.
Sesler var ki kırgın, sesler var ki ruhların ilacıdır. Sesler var ki duyguların okşayıcısı, hasretlerin gidericisidir. Müzik; sesi, tef erbanı, saz, keman, cümbüş, gitar, tambur, rubab, darbuka, davul, say sayabildiğin kadar… Ellerimizle yaptığımız, yüreğimizi hoşnut etmek için icat ettiğimiz sesler. Bıkmadığımız sesler ruhun gıdası kabul ettiğimiz sesler…
Dünyada ne kadar çok ses varsa çoğunu da dinlemek zorunda olduğumuzu biliriz. Bu tarihte de hep böyle olmuştur. Âdem'den bu yana sesler var olmuştur. İlahi sesler, Firavun, Nemrut, kral, kraliçe sesleri, bu seslere karşı hep bir ses yükselmiş, tek tanrı inancının sesi. O devirmiş putları. Derken Tur Dağ'ında Musa'nın sesi, ardında İsa'nın sesi çarmıhta yükselir arş-ı alaya. Devir döner, tahtlar yıkılır, bahtlar açılır ve 'oku' emriyle başlayan ilahi emir, Bilal-i Habeşi'nin sesiyle ezanlaşır. Bir kölenin taşlar, tekmeler ve kırbaçlar altında inleyen sesinin özgürlük sesine dönüştürülmesi…
Kabusların, rüyaların düşlerin hayallerin sesleri… Arzunun, neşenin, kinin, nefretin, kitapların, kalemlerin, defterlerin, kütüklerin, şecerelerin seslerini hep duyarız da bunların peşinden gittiğimiz yoktur. Oysa bu sesler hep duymak istediğimiz seslere olmalı. Tatmak istemediğimiz keder, hasret, acı, hayal, düş, sessizlik ölüme açılan kapıların sesleridir. Oysa; türküdür şafağa ses veren, destanlardır kahramanların seslerini yücelten. Çirkinliklerden arınmak, güzelliklerle boyanmak, iyilikler yapmak üzere hep sessizliğin sessizliğine boyanırız.
Her ses içinde bir anlam taşır. Ama biz o sesleri hiç duymayız. Kuşku, sıkıntı, tedirginlik, endişe sesini duydunuz mu? İşte her zaman ve mekana göre içinde bu sesler taşınır. Sevmediğim beni tedirgin eden hep sessizlik olmuştur.
Sessizlik fırtınanın habercisi olmuştur. Susturulmak istenen sesler hep çoğaldı. Kimisinin sessiz çoğul kimi zaman tek vücut olmuş binler on binler ama sesler hep çoğaldılar. Seslerin hem korku, hem sevgi, hem nefret olduğunu biliriz kimi zaman cevapsız olur kimi zaman cevaplama gereği duymayız. Kimi zaman bir ses duyarız neye benzediğini bilemeyiz, bir ses duyarsınız bu ses sizi duyuyor ve son ses olur.
