1 Mart 1994

Güneşin geceden kalma hüznü ile yazıyorum bu defa. Bugün yeni bir hikayenin ilk sayfası. Belki de en güzel sayfaları, yeni bir doğum, yeni bir yaşam, yepyeni bir serüven. Uzun vadeli bir yaşamın kısa tarihçesi yazıldı bugün. Çok şey çizildi ilk yaşlarda. Çok şey resmedildi ilkokul sıralarında. Yeni öğretmenler, yeni arkadaşlıklar hatta yeni kardeşler edinildi. Günler, aylar, yılları devirdi annem seni büyütürken. Sen büyürken ben büyüdüm. Sen büyürken biz büyüdük...

Bugün takvimlerden ipekböceği. Omuzlarımı ısıtan ipekten gömlek. Kendisine yetmeyen dut yapraklarıyla oynayan ve onlardan beslenmeyi unutan küçük gezenti. Yitirmişliğin verdiği sessizlik, yanındakini korumak için bir gömleğe dönüşme serüveni. Uzun çok uzun bir hikaye bu.

Anlatılmalı mı bilmem. Belki de gizli kalmalı bir yerlerde. Bir yerlerde aranmalı yaşanılmayan güzel günler bunun için de susmalı insan. Öyle her şeyi anlatmamalı çünkü daha yaşanılacak çok şey var. Bu felsefeyle dönüştü ipekböceği sıcak bir gömleğe. Susarak değiştirdi derisini her defasında. Yeni bir düş yeni bir başlangıçla yaşadı değişimleri. Ve sonunda ipekten gömleğe dönüştü.

Hinduların bile özendiği bir ipekten gömlek. Şanslı mıyım, hem de çok.. Hiç bir zaman kendimi üşürken bulmadım. Hiç bir zaman omuzlarım boş kalmadı. Peki ya sen, sen yoruldun mu? Korumaktan, kollamaktan, küçük bir anne olmaktan yoruldun mu? Yüzünden hiç tebessümlerini eksik etmedin ki şimdi nasıl anlayacağım yorgunluğunu. Hep güldün ve bunu bize de öğrettin. Sebepsiz yere mi tebessüm ediyoruz diye defalarca sordun bana ve Defalarca saydın bizi gülümseten sebepleri.

Gökyüzünün mavisinden, huzurun sıcaklığından, babamın bizi saran ellerinden bahsettin. Hiç eksikliği kabul etmedin,tıpkı yorgunluğunu kabul etmediğin gibi..

Ama şimdi yılları devirdik yeni bir gömlek biçmeye hiç gerek yok. Hepimiz büyüdük çünkü. Hepimiz büyütüldük... Ne mutlu bize ki birçok şey öğrendik her yeni yaşımızda.

Bugün takvimlerden 1 Mart 2020...

Bir sonraki bir marta kadar çok şey değişecek ve senin yaş alışın bize uğur getirecek. Bunu tebessüm ederek yazıyorum tüm samimiyetimle çünkü biliyorum ki iyi kalplerin hikayesi her zaman iyi biter...

Not: İpekten gömleğe dönüşmüş tüm küçük annelere naçizane bir teşekkür denemesi.